​

​

Είμαστε βαθιά συνδεδεμένοι στην ακουστική οικολογία. Είμαστε όντα της σιωπής και του ήχου, κάποιας ωκεάνιας συνείδησης. Ήχος σημαίνει «να καταλαβαίνεις το βάθος των θαλασσών». Το να είσαι υγιής σημαίνει «να είσαι ολόκληρος», από ήχο, σώμα, μυαλό, υγιή, άθικτο. Ο ήχος είναι η γλώσσα που μας μιλά ο φυσικός κόσμος. Συχνά αναπολώ τις αποκαλύψεις μου στο ηχητικό τοπίο μέσα στο τροπικό δάσος του Ισημερινού. Μια ιδιαίτερη επαφή στις Αμαζόνες μου αποκάλυψε στενά ότι ο ήχος διαμορφώνει τη δασική οικολογία. Ακούγοντας συμμετέχεις σε αυτό. Η προσοχή μου ήταν στραμμένη σε διάφορες αλληλεπιδράσεις μεταβαλλόμενων πυκνοτήτων και πλούσια ρυθμικά διαστήματα. Τα τζιτζίκια αναδύονταν ασταμάτητα σε πυκνά στρώματα, σαν μια ορχήστρα από συγκόλληση μαράκες! Δεκάδες είδη που φωνάζουν τη νύχτα, νεοτροπικά πτηνά έσκαγαν στιγμιαία με ρυθμούς στίξης, στη συνέχεια εξαφανίζονταν και επανεμφανίζονταν σε απροσδόκητα διαστήματα με μεταβαλλόμενες πολυεπίπεδες αποχρώσεις καθώς η μέρα έφτασε στην κυκλικότητα της. Το να βρει κανείς τον κιρκάδιο ρυθμό και να κοιμηθεί μέσα στο δάσος ήταν διαυγές, ονειρικό και όμορφο. Η επίγνωσή μου το σούρουπο ήταν σταθερή σε ό,τι κινούνταν γύρω μου. Οι σταγόνες βροχής στη βλάστηση μου έδωσαν την αίσθηση σταγονιδίων να προσγειώνονται κατευθείαν στο μέτωπό μου! Η πυκνότητα του δάσους κινείται συνεχώς γύρω μας, μας ξανασύρει, σε ανοίγει.  Όταν δημιουργείται μια ιδιαίτερη επαφή με τη φύση, νιώθεις μια σωματική και ενεργειακή εκκένωση, που εξαλείφει και ξεμπλοκάρει την ευαισθησία. Το σώμα που βιώνει δεν είναι ένα αυτοκλειστό αντικείμενο, αλλά μια ανοιχτή ημιτελής οντότητα, είναι σαν διάφορα μονοπάτια που αποκλίνουν από ένα δάσος. Υπάρχουν αισθήσεις που είναι αδρανείς μέσα μας. Μόλις έλθουμε βαθύτερα σε συντονισμό με την ίδια τη ζωή, μας προκαλεί έκπληξη, να αναλογιστούμε τα μεγαλύτερα μυστήρια στη ζωή. Δεν παίρνουμε στα σοβαρά την αντίληψή μας για τον κόσμο γύρω μας. Μας ενθαρρύνει η οπτική κουλτούρα μας να κατασκευάσουμε μια οπτικά βασισμένη πραγματικότητα. Έχουμε ρυθμίσει τον πολιτισμό μας από την κυριαρχία του ματιού. Τι θα γινόταν αν χρησιμοποιούσαμε μεταφορές που βασίζονται στον ήχο για να αρθρώσουμε  κάτι που βλέπετε και αισθάνεστε, που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν; Οι ήχοι διαμορφώνουν το σωματικό. Οι ήχοι καθορίζονται από τα μήκη κύματος. Στην πραγματικότητα, τα μήκη κύματος και οι ταλαντώσεις είναι αυτά που επιτρέπουν στον αμφιβληστροειδή μας να λάβει το οπτικό φάσμα του φωτός. Μια οπτικά βασισμένη γλώσσα είναι ίσως η χειρότερη για την περιγραφή των στρωμάτων διασυνδέσεων από τις οποίες αποτελείται ο κόσμος. Το λέω με έναν λεπτομέρεια, ίσως επικριτικό για το τι έχει γίνει η οπτική μας κουλτούρα. Όταν επιβάλλουμε τις χωροχρονικές μας σχέσεις σε σταθερά αντικείμενα, περιοριζόμαστε στο να κατανοήσουμε την αληθινή αλληλεξάρτηση του ιστού της ζωής. Αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις στον τρόπο με τον οποίο σχετιζόμαστε με το περιβάλλον μας και με τους ανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρούμε. Όταν υπάρχει στην ησυχία των πραγμάτων, η σιωπή γίνεται η παρουσία των πάντων. Ο ήχος ως συχνότητα, η δόνηση, είναι ίσως το καλύτερο μέσο για να αντιληφθούμε τις εσωτερικές λειτουργίες του μυαλού μας, καθώς σχετίζεται με τη συνείδηση και με τις σφαίρες του σύμπαντος. Κάθε πολιτισμός έχει κάποια μορφή μουσικής, κάποια μορφή προφορικής παράδοσης, τραγουδιού και χορού. Στον αρχαϊκό κόσμο, η τελετουργία ήταν το εργαλείο για τη διευκόλυνση της σύνδεσης με το ιερό. Ωστόσο, στη μεταμοντέρνα κοινωνία μας, και σε μια εποχή οικολογικής κρίσης, έχουμε χάσει την ιεροτελεστία. Χρειαζόμαστε μια αρχαϊκή αναβίωση για να μας θυμίζει τα ιερά. Οι ηχητικές μεταφορές μπορούν να μας προσφέρουν μέσα για να μας υπενθυμίζουν τη φυσική μας σχέση με την υφαντή ταπετσαρία της βιόσφαιρας. Αέρας, νερό, δέντρα, χώμα δένουν τον κοινωνικό ιστό. Αυτά τα υλικά όπου δώρα που μας έδιναν, δεν τα κερδίσαμε. Το να ακούς τον φυσικό κόσμο είναι διαφορετικό από το να τον κοιτάς. Η βαθιά ακρόαση πρέπει να είναι μια συνειδητή εμπειρία. Τα μάτια μας είναι ρυθμισμένα να τοποθετούν όρια μέσα στα φαινόμενα, η αντίληψή μας για το χρώμα και το λογικό μυαλό μας, ορίζουν ξεχωριστά περιγράμματα στο χώρο. Ο ήχος συνδυάζει τα πράγματα μεταξύ τους, δεν υπάρχει αδιαχώρητο μεταξύ των φαινομένων. Στην πραγματικότητα, ο φυσικός κόσμος, είναι ένας μικρόκοσμος που διαμορφώνεται από τον ήχο. Τα βιοακουστικά ενδιαιτήματα εκπέμπουν συχνότητες που δεν γίνονται αντιληπτές από το ανθρώπινο αυτί. Επιστημονικά εργαλεία όπως τα γεώφωνα μπορούν να ανιχνεύσουν την κίνηση του εδάφους, επειδή η γη σείεται από κάτω μας. Τα μαθηματικά στον δυτικό πολιτισμό γεννήθηκαν από την αίσθηση του ήχου και όχι της όρασης. Ο Πυθαγόρας άκουσε τις αναλογίες του μονόχορδου να δονούνται, από αυτή την αντίληψη προήλθε η αριθμητική. Υπάρχουν επίσης άφθονα στοιχεία στον τομέα της αρχαιοακουστικής που υποδηλώνουν ότι η ακουστική ήταν στενά συνδεδεμένη με την αρχιτεκτονική. Πολλοί από τους ιερούς τόπους σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των πυραμίδων στη Γκίζα στην Αίγυπτο, του Στόουνχεντζ στο Ηνωμένο Βασίλειο και της Επίδαυρος στην Ελλάδα, όπου συλλήφθηκαν κυρίως ως θάλαμοι αντηχήσεων, οι ηχητικές αναλογίες αποτελούν το μέσο για τη χαρτογράφηση των ουρανών και την κατανόηση των άστρων. Επιπλέον, αυτοί οι ιεροί τόποι θα διευκόλυναν τη θεραπεία και το τελετουργικό, καθώς η επιστήμη μπορεί να επιβεβαιώσει τον γεωσυντονισμό εντός και γύρω από την εγγύτητα. Τα δέντρα αντηχούν σε πολύ χαμηλές συχνότητες, μάλιστα, τις υγρές εποχές, νωρίς την άνοιξη, ενισχύονται. Οι δακτυλιοειδείς δακτύλιοι στα δέντρα είναι νεκρά κύτταρα που ωθούνται έξω κάθε χρόνο από την οσμωτική πίεση. Η ωσμωτική πίεση μπορεί να ανιχνευθεί από  υδρόφωνα. Ένα υδρόφωνο είναι ευαίσθητο στα κύματα πίεσης στα υγρά. Όταν τα δέντρα αντηχούν, τα έντομα και τα πουλιά  έλκονται από τη διακριτική συχνότητα των δέντρων. Σκεφτείτε ένα τραγούδι με καμπουροφάλαινα - Εκεί σαν φούγκες, χωρισμένο σε θέματα, και ένα νέο θέμα εισάγεται κάθε δύο χρόνια κατά τη διάρκεια της περιόδου ζευγαρώματος. Εξαρτώνται από αυτά τα τραγούδια για να ταΐσουν και να επικοινωνήσουν. Ορισμένες φωνητικές φωνές όρκας μπορούν να μεταφέρουν έως και είκοσι πέντε χιλιάδες μίλια, την περιφέρεια ολόκληρης της γης! Είναι μια γήινη απήχηση και ποιος δεν έλκεται από τέτοια απήχηση. Αντίθετα, οι πόλεις μας γεμίζουν με ηχορύπανση, χάος, εισβολές και γνωστική ασυμφωνία. Πλοία, σόναρ και σεισμικές έρευνες παρεμβαίνουν και εκτοπίζουν το είδος μας στους ωκεανούς.  Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά άλλων ειδών λόγω γεωπαθητικών γραμμών καταπόνησης, EMI, 4G και νέων πύργων 5G. Έχουμε χάσει τη σημασία της ησυχίας στη ζωή μας και δεν έχουμε καμία επαφή με την αμοιβαιότητα της φύσης. Πώς θα διεκδικήσουμε ξανά μια τετραγωνική ίντσα σιωπής όταν ο κόσμος μας έχει καταπατηθεί από την ανάπτυξη και την τεχνολογική ασάφεια της νεωτερικότητας; Η σιωπή είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλός μας. Η σιωπή προκαλεί βαθύ στοχασμό. Ο στοχασμός μας οδηγεί να συλλογιστούμε μεγαλύτερα μυστήρια στη ζωή. Η σιωπή και η ενεργητική ακρόαση μας δένουν με τους εραστές μας. Το να ακούς στη σιωπή σημαίνει επέκταση του πνεύματός σου. Η μουσική, το τραγούδι και ο χορός επίσης μέσα για τη διεύρυνση του πνεύματος. Η ακουστική μας οικολογία σήμερα μας ορίζει ως ανθρώπους. Ο κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ρόμπερτ Κοχ είπε: «Θα έρθει η μέρα που ο άνθρωπος θα πρέπει να πολεμήσει τον θόρυβο τόσο αδυσώπητα όσο η χολέρα και η πλάκα». Πρέπει να ξαναερωτευτούμε τους αισθησιακούς ήχους του κόσμου του βάθους. Η διατήρηση της φυσικής σιωπής είναι απαραίτητη και θα πρέπει να αναζητηθεί, ανακτώντας χώρους που κάποτε προορίζονταν για μοναξιά. Η σιωπή δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, πρέπει να αφήσεις την ψυχή σου να φουσκώσει στο θαύμα της σιωπής. Και αν η εξαφανισμένη φυσική μας ησυχία εξαφανιστεί, πώς περιμένουμε να αντιμετωπίσουμε πιο περίπλοκα περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα;

​

​

​

                       Ακούστε προσεκτικά τι λέει η γη,

                       Συνεχίστε να προσεύχεστε.

                       Κάποια μυστικιστική αποκάλυψη,

                       η ερμηνεία μου.  

                       Μιλώντας μεταφορικά,

                       συνεχίστε να αναπνέετε.

                       Ας ακούσουμε εγκαίρως,

                       αιώνια ο ένας στον άλλον,

                       παράκληση σε ένα αστέρι, έναν Θεό που ταξιδεύει,

                       σε ένα λουλούδι,

                       η αγάπη είναι δύναμη.

                       Παρών τη στιγμή,

                       ο εσωτερικός ποιητής,

                       Οι αποχρώσεις των χρωμάτων σας το δείχνουν,

                       Τώρα το ξέρεις​

​

                       -Δημήτρηs Κατσούληs